არნო ხიდირბეგიშვილი: დომხალი პოლიტიკის ნაცვლად - ვინ და რატომ დებს ფსონს ზურაბიშვილსა და გვარამიაზე

პოლიტიკა

„დომხალი მუსიკის ნაცვლად“ - 1936 წლის 28 იანვრით დათარიღებული გაზეთი „პრავდას“ სარედაქციო სტატია დ. შოსტაკოვიჩის ოპერაზე „მცენსკის მაზრის ლედი მაკბეტი“, სადაც იგი მწვავედ გაკრიტიკებულია მისი „ანტიხალხური, ფორმალისტური ხასიათის“ გამო. სტატია ხელმოწერის გარეშე გამოქვეყნდა, რამაც მის ავტორობის შესახებ სხვადასხვა ვარაუდი გამოიწვია, თვით სტალინის სახელიც კი იხსენიებოდა…

„ხალხს ამბიციები ღუპავს“ - ამ სიტყვებით შეაჯამა კოლეგამ ჩვენი საუბარი მიმდინარე მოვლენებზე და ქართული მედიის მენეჯერებზე. ძნელია მას არ დაეთანხმო, თუმცა ამბიციაც არის და ამბიციაც - ზოგჯერ ისინი სასარგებლოც კია! მაგრამ როცა პოლიტიკაში ჩართულ ადამიანებს პატივმოყვარეობა ერევათ, ისინი, ხალხის მოლოდინის საწინააღმდეგოდ, პოლიტიკად დომხალად აქცევენ, რაც ნებისმიერი სახელმწიფოსთვის ძალიან სახიფათოა. სწორედ ამბიციური პოლიტიკოსების წყალობით ჩვენ სულ უფრო და უფრო ღრმად ვიძირებით და არავინ იცის, როდის შევძლებთ ფსკერზე ფეხის დაკვრას, რათა „ამოვყვინთოთ! ხარბი ქართული ოპოზიციის ქაოტური, ფორმალურად პროდასავლური პოლიტიკა ხელსაყრელი გარემოა ჩრდილოვანი დასავლური წყაროებიდან გასამდიდრებლად, ხოლო რუსეთთან დინამიური პარტნიორობა, რომელსაც არ ასპონსორებენ შეერთებული შტატები და ევროკავშირი, დღეს ყველაზე მეტად შეესაბამება საქართველოს ეროვნულ ინტერესებს. თუმცა, გამჭვირვალე რეალ-პოლიტიკა ქართული ოპოზიციისთვის მიუღებელია მერკანტილური მოსაზრებებით, საქართველოს ხელისუფლებას კი ეშინია „მდინარე მოსკოვში ღრმად შეტოპვის“, სატრანსპორტო მიმოსვლა და ვაჭრობა ერთია, დიპურთიერთობებისა და ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენა – მეორე...

იმპერიული ამბიციებით შეპყრობილი ქართული არაადეკვატური ოპოზიცია უკვე წარადგენს თავს წინასაარჩევნო საჯარო აუქციონზე, რადგან კარგად იცის, რომ სახელისუფლებო პარტიის გარდა, 5-პროცენტიანი ბარიერის დაძლევას მხოლოდ სააკაშვილის პროუკრაინული ანტირუსული პარტია შეძლებს. ყველა სხვა ოპოზიციურ პარტიას უფრო მეტი წევრი ჰყავს, ვიდრე ამომრჩეველი, ამიტომ მათ დასავლეთი პერიოდულად დასავლური გავლენის აგენტებად იყენებს. იმავდროულად, ამერიკული ინსტიტუტების მიერ ვადაზე ადრე დაწყებული გამოკითხვის შედეგები წინასწარ ახდენს ვაშინგტონის დაკვეთის დემონსტრირებას - როგორი უნდა იყოს ძალთა პოლიტიკური ბალანსი საქართველოში 2024 წლის არჩევნების შედეგად. ნიშანდობლივია, რომ 2012 წლის შემდეგ აქ ძირეულად არაფერი შეცვლილა: საქართველოს მოსახლეობის 3/4 ან მეტს, თითქოსდა სურს ნატოსა და ევროკავშირში გაწევრება, უწინდებურად ხმების 2/3-ზე მეტი ისევ ივანიშვილის პარტიას - ამჟამად მოქმედ „ქართული ოცნების“ ხელისუფლებას აქვს, ხოლო 1/3 სააკაშვილის ოპოზიციურ პარტიას „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“.

აღვნიშნავ, რომ 2024 წელს არჩევნები ჩატარდება შეერთებულ შტატებსა და რუსეთში, მაგრამ შედეგის პროგნოზირება მხოლოდ ამ უკანასკნელისთვის არის შესაძლებელი - რუსებს დღეს პუტინის ალტერნატივა არ აქვთ. უკრაინის ომი გადამწყვეტია ამერიკის არჩევნებისთვის - თუ ბაიდენი დაასრულებს მას, როგორც ამერიკული კონტიგენტის ავღანეთიდან გაყვანა გადაწყვიტა, და ეს შესაძლებელია მხოლოდ კიევისთვის ამერიკული სამხედრო დახმარების შეწყვეტით, მაშინ მისი შანსები მკვეთრად გაიზრდება, მიუხედავად დემენციისა. აშშ-ის არჩევნების შედეგებს კი, თავის მხრივ, საქართველოსთვის დიდი მნიშვნელობა ექნება, მიუხედავად იმისა, რომ არჩევნები ჩვენთან ერთი თვით ადრე, ოქტომბერშია დანიშნული. მაგრამ უკვე დღეს შეერთებული შტატები, რომელიც ზღვარზე თამაშობს, IRI-სა და IDI-ის ზემოაღნიშნული სოციოლოგიური კვლევების საშუალებით აცხადებს, რომ არ აპირებს შეცვალოს საქართველოში არსებული ვითარება - ივანიშვილის პარტიიდან ხელისუფლების 2/3 სააკაშვილის პარტიიდან ოპოზიციის 1/3-ის წინააღმდეგ. საქართველოს მხრიდან სამხრეთ კავკასიისთვის ცეცხლის წაკიდება, როცა ჯერ კიდევ გაურკვეველია, როგორ დასრულდება სომხეთიდან რუსეთის განდევნის ოპერაცია, აშშ-ის უგუნურების პიკი იქნებოდა: რუსეთი, როგორც ლავროვმა გასულ კვირას შეახსენა, არასგზით არ დატოვებს სამხრეთ კავკასიას, ჩემით დავამატებდი - მაშასადამე, საქართველოში პრაგმატული ხელისუფლების შეცვლას სააკაშვილის რევანშისტების მეთაურობით, მენშევიკური კოალიციური მთავრობით, მოსკოვი მტრულად შეხვდება.

იმის გათვალისწინებით, რომ უკრაინის მოქალაქე მიხეილ სააკაშვილის ქართულ პოლიტიკაში რეანიმირება ვერ მოხერხდა და უკვე 2 წელია ის ცირკულარებს წერს საავადმყოფოდან, ხან მოუწოდებს თანაპარტიელებს შეწყვიტონ პოლიტიკური დომხალი, ხანაც პირობას დებს, რომ ხელისუფლებაში დაბრუნებისთანავე ყველა რუსს განდევნის საქართველოდან. და მართლაც, არავინ იცის დანამდვილებით, რამდენი დაჯგუფებაა დღეს „ერთიან ნაციონალურ მოძრაობაში“ და ვინ დგას მათ უკან, ისევე როგორც არავინ იცის, რამდენი ცოლ-შვილი ჰყავს სააკაშვილს და ვისი არიან ისინი სინამდვილეში;

იმის გათვალისწინებით, რომ დღეს ძალთა ბალანსი სამხრეთ კავკასიაში შეერთებული შტატების სასარგებლო როდია (დე ფაქტო ნეიტრალური საქართველო, ფაშინიანის რეჟიმი სახალხო მხარდაჭერის გარეშე და განრისხებული ბაქო იმის გამო, რომ აშშ-ს არ სურს გადაავადოს 907-ე შესწორების გაუქმება, რომელიც ზღუდავს აზერბაიჯანისთვის სამხედრო დახმარების მიწოდებას), ვაშინგტონი ამჯობინებს საქართველოში მოამზადოს რამდენიმე მარიონეტი, რომლებიც ალტერნატიულ თავშესაფრად იქცევა „ქართული ოცნების“ ნაკლოვანი პოლიტიკით უკმაყოფილო ქართველი ამომრჩევლისთვის. პროვოცირებული პოლიტიკური კრიზისის პირობებში (ნაცადი საბაბი - „არჩევნების გაყალბება“), მარიონეტებს მოუწევთ მასობრივი საპროტესტო აქციების მოწყობა და „საქართველოში კოალიციური მთავრობის“ პროექტის განხორციელება, რომელიც გამოსცემს დეკრეტს სამხედრო ოპერაციებში უკრაინის მხარეზე საქართველოს ჩართვის შესახებ (გახსნის ე.წ. მეორე ფრონტს).

აშშ-ის მადისკრეტირებელ კოკაინშიკ-მიშასთან დაკავშირებული მწარე გამოცდილების გათვალისწინებით, რომელსაც ქალებში სირბილი და ოპონენტების წამება უფრო მოსწონდა, ვიდრე დავალების შესრულება, CIA-მ ამჯერად გათვალა, რომ აშშ-ის ახალმა ხელდასხმულებმა ქართული ოპოზიციიდან, სააკაშვილის მსგავსად, კი არ უნდა დააფრთხონ ხალხი ანგარიშსწორებითა და ექსპროპრიაციებით, არამედ მიიზიდონ ბონუსებითა და დადებითი, ყოვლისმტევებლური ჰაბიტუსებით - აქაოდა, ვინც წარსულს გაიხსენებს, მოეკითხებაო, ყველანი ქართველები და, მაშასადამე, ძმები ვართ, მიუხედავად პარტიული და სექსუალური ორიენტაციისა, და, ესე იგი, ერთი მტერი გვყავს - რუსი ოკუპანტები!

მაშ, ვისზე ჩამოდის ფსონს დღეს ვაშინგტონი, ვინ არიან ეს დადებითი „გმირები“?

პირველ რიგში, ეს არის მოქმედი პრეზიდენტი სალომე ზურაბიშვილი, რაც არ უნდა სუსტი ფიგურა იყოს. საქართველოში შეუმჩნეველი დარჩა ალექსანდრე ჭაჭიას ინტერვიუ საქართველოს პარლამენტში იმპიჩმენტის პროცედურამდე ორი დღით ადრე, სადაც ის აცხადებს: „ზურაბიშვილს მხარს უჭერს აშშ, ამიტომ ამერიკელების მხრიდან ძლიერი ზეწოლის გამო იმპიჩმენტი ნაკლებად სავარაუდოა“. არადა, საქართველოში ზურაბიშვილს ევროპის, უპირველეს ყოვლისა, მისი მშობლიური საფრანგეთის მუდმივ წარმომადგენლად მიიჩნევდნენ, კაპიტოლიუმის ბორცვზე კი, აქაოდა, ექსცენტრიკულ სალომეს აინუნშიც არ აგდებენო! აღმოჩნდა, რომ ეს ასე არ იყო - ზურაბიშვილი, რომელიც ნიჭით სულაც არ ბრწყინავს, თავიდანვე CIA-ს შემოგზავნილი იყო და სულაც არ მოუხიბლავს სააკაშვილი თავისი გარეგნობით, რომელმაც ის საფრანგეთიდან გამოიწერა, ისევე როგორც ოსტაპ ბენდერი აპირებდა შურა ბალაგანოვის გამოწერას რიო დე ჟანეიროში! მაგრამ, მიუხედავად მისი, როგორც პოლიტიკოსისა და პრეზიდენტის, სრული პროფესიული უმაქნისობისა, ზურაბიშვილს შესანიშნავად შეუძლია შეასრულოს შუამავლისა და ფოსტალიონის როლი, დასავლეთის სახელით ევროქართველებს ბონუსებს რომ დაურიგებს და შეიწყალებს მას, ვისზეც აშშ მიუთითებს! დაპირებების შესრულების ფონდი მას უკვე გამოეყო, რის გამოც მან უკვე დაიწყო შეხვედრების სერია გენდერ-ოპოზიციასა და ახალგაზრდებთან, რომლებსაც მხარდაჭერის სანაცვლოდ ერთიან ევროპაში მდიდრულ ცხოვრებას ჰპირდება! შეერთებული შტატების კარნახით, მან მოირგო მეორე, პროევროპული საქართველოს ლიდერის იმიჯი - თითქოსდა „ოცნების“ პრორუსული ხელისუფლების საპირწონედ. ზურაბიშვილი მუდმივად უგულებელჰყოფს საქართველოს კონსტიტუციას, ახორციელებს ვიზიტებს ევროკავშირის ქვეყნების ხელმძღვანელებთან, ინტერვიუებს ურიგებს წამყვან ევროპულ მედიას და სახელოში მალავს ჯოკერს – სააკაშვილის შეწყალებას!

ხოლო მეორე, ვინც ამჟამად შეერთებულ შტატებში გადის ქასთინგს ოპოზიციის ლიდერის როლზე, არის ზურაბიშვილის მიერ ახლახან შეწყალებული, ტელეკომპანია „მთავარი არხის“ ექს-გეიდირექტორი ნიკა გვარამია, რომელიც რუსთავის ციხიდან გამოსვლის შემდეგ უფრო მეტ დროს ატარებს აშშ-სა და ევროპაში, ვიდრე საქართველოში. შემთხვევითი როდი იყო, რომ 47 წლის სოხუმელი დევნილი, რომელმაც დღემდე ვერ მოერია თავის პროვინციულ კომპლექსებს, სააკაშვილმა შეარჩია, რომელმაც ნორჩი ინტელექტუალი - ჯერ განათლების მინისტრად, შემდეგ საქართველოს გენერალური პროკურორის მოადგილედ დააწინაურა. გვარამია დღემდე სრულად ემორჩილება სააკაშვილს, რომელსაც იგი იმ ადგილით უჭირავს, რომლითაც პუტინი თავად სააკაშვილს 2008 წელს ჩამოკიდებას დაჰპირდა - ანუ მასზე მომაკვდინებელი კომპრომატი აქვს. სწორედ ამიტომ სძულთ მათ ერთმანეთი! გასულ კვირას ნიუ-იორკში გვარამიას პრესის თავისუფლების საერთაშორისო ჯილდო გადაეცა დეზინფორმაციისა და რუსოფობიის პროპაგანდისტული მანქანის - ზემოაღნიშნული ფეიქების ფაბრიკის, "მთავარი არხი" შექმნისთვის.

ესეც სკანდალური პოლიტიკური პროპაგანდისტის - სოფლის კლუბის დონის აგიტატორის - სოლიდურ პოლიტიკოსად გადაქცევის სცენარის ნაწილი იყო. ნახეთ, როგორ დაიწყო CIA-მ კვალიფიციური მუშაობა: სააკაშვილის მთავარი მედია-რუპორი, ნაციონალიზმისა და რუსოფობიის რუპორი, რომელმაც სიძულვილის ენა და უცენზურო ლექსიკა ჩვეულებრივ საქმედ აქცია, რომელმაც რუსეთის პრეზიდენტის მისამართით LIVE-გინების სანქცია გასცა, ფეიქები და ბულინგი ტელეკომპანიის სავიზიტო ბარათად და ჩვეულებრივ პრაქტიკად აქცია, მოულოდნელად თავისუფლებაზე გამოვიდა, როგორც გარდაქმნილი დადებითი გმირი, რომელმაც, უპირველეს ყოვლისა, ბოდიში მოუხადა მის შემწყალებელ ზურაბიშვილს, მანამდე „ასო-ქალა“ რომ უწოდა! ღიმილი - სიძულვილის გრიმასის ნაცვლად, საქართველოს ხელისუფლების მინიმალური კრიტიკა, პოლიტიკური ოპონენტების ზომიერი კრიტიკა, გამომწვევი ჰომოსექსუალური ჩაცმულობის ნაცვლად კოსტუმი და ჰალსტუხი და ხაზგასმული მადლიერება მეუღლის მიმართ, რათა აუდიტორიის მეხსიერებაში გეის იმიჯი წაეშალა…

აუდიტორიაზე შთაბეჭდილება მოახდინა CIA-ს პოლიტტექნოლოგების მიერ გვარმიას სამადლობელმა სიტყვამ ნიუ-იორკში პრემიით დაჯილდოების ცერემონიალზე, სადაც მან მოჰყვა გულისამაჩუყებელი ისტორია საბჭოთა აფხაზეთში საკუთარი ბავშვობის შესახებ ანტისაბჭოელებისა და დისიდენტების ოჯახში(?!), რის გამოც თავად გახდა „ანტისაბჭოელი და დისიდენტი“, შემდგომში კი - „პოლიტპატიმარი“, თუმცაღა სინამდვილეში ქურდია, რომელმაც ხელი ტელეკომპანიის სალაროში ჩაყო! მაგრამ განსაკუთრებით აღმაფრთოვანებელია ის, თუ რამდენად ზუსტად მოარგეს მას ტროცკის იმიჯი დაუნდობელ თვალთმაქცთან გარეგნული მსგავსებისა და ამორალური თვისებების გათვალისწინებით!

თუმცა, საინტერესოა - როგორ იქნა ჩაფიქრებული ვაშინგტონში გვარამიას გარდაქმნა დასავლეთის ფავორიტიდან ქართველი ამომრჩევლის რჩეულად? რით დაბრუნდა გვარამია საქართველოში და რა ენაზე დაელაპარაკება ამომრჩეველს, რა არგუმენტებს შესთავაზებს მისთვის ხმის მისაცემად? თემა, რომელიც გვარამიამ წამოიჭრა, ევროკომისიის რვა ახალი პირობიდან პირველი - რუსულ პროპაგანდასთან ბრძოლა - ამომრჩეველს არ აინტერესებს, ეს უბრალოდ მაღალანაზღაურებადი ბლეფია. ჩემთვის, როგორც ანალიტიკოსისთვისაც კი, რომელიც არ განიცდის სირთულეებს ე.წ. ბმულების პოლიტიკასთან დაკავშირებით (linkage policy) ძნელი სათქმელია, რას ინახავენ ლენგლიში გვარამიასთვის, მაგრამ ფაქტია, რომ მან ან ამომრჩევლის ნაწილი უნდა წაართვას სააკაშვილის პარტიას, ან ისევ მიშას დაქვემდებარებაში მოექცეს (საქართველოს ახსოვს პარლამენტში წასული ბევრი ტელეწამყვანი და დიქტორთა პარტიაც კი, რომელსაც ენამჭევრი გიორგი თარგამაძე ხელმძღვანელობდა).

სამაგიეროდ, ზუსტად ვიცი, რა უნდა უპასუხოს ხელისუფლებამ, რომლის PR-იც ყოველთვის ნულზე იყო. უპირველეს ყოვლისა, „ოცნებამ“ უნდა გააცნობიეროს, რომ პოლიტიკის ნაცვლად დომხალი აღარ იმუშავებს, თუკი, რა თქმა უნდა, ხელისუფლებას არ გადაუწყვეტია უფლებამოსილებების ფარულად გადაცემა კოალიციური მთავრობისთვის. თუ ზურაბიშვილი და გვარამია „მეორე“ - ვირტუალური პროდასავლური საქართველოს მუდმივ წარმომადგენლებად არიან პოზიციონირებულნი, მაშინ „ქართულ ოცნებას“ არ სჭირდება მასთან კონკურენცია ამ გზაზე, პირიქით, უნდა პოზიციონირდეს როგორც ხალხის პარტია, რომელიც ხელისუფლებას ემადლიერება 11-წლიანი მშვიდობიანი ცხოვრებისთვის ომისა და სამოქალაქო დაპირისპირების გარეშე, 10-ჯერ და მეტად გაზრდილი პენსიებისა და შემწეობებისთვის, საყოველთაო დაზღვევისთვის, რომელიც უზრუნველყოფს უფასო ჯანდაცვას.

ამისთვის „ქართულ ოცნების“ ხელისუფლებას თითქმის საერთოდ არაფრის გაკეთება სჭირდება - გზა დაუთმოს პერსპექტიულ ახალგაზრდობას „ჩაწყობის“ გარეშე და ყური დაუგდოს უსახსრო პროფესიონალებს, ცოტა ხნით მაინც დაივიწყოს ამბიციები, ნეპოტიზმი და საკადრო ინტრიგები. მხოლოდ ამ გზით შეიძლება გახდეს ჭეშმარიტად სახალხო პარტია, რასთანაც „ქართული ოცნება“ ახლოს იყო 2012-2013 წლებში.

ასევე ხელისუფლებამ სასწრაფოდ უნდა გააქარწყლოს პროპაგანდისტული ფეიქი, რომ ქართული ოპოზიცია, უკრაინა და ისრაელი ბარიკადების ერთ, სიკეთის მხარეს არიან, მეორე მხარეზე კი ბოროტებაა, რომელსაც ასახიერებენ რუსეთი და პრორუსული "ქართული ოცნება". ხელისუფლებამ უნდა გამოიჩინოს გამბედაობა და გაასაჯაროოს, როგორ და ვისი დაკვეთით მოახდინა ალკოჰოლური თრობის ქვეშ მყოფმა გინტურმა რუსი მესაზღვრეს მიერ იარაღის გამოყენების პროვოცირება, რაც ლეტალურად დასრულდა. ეკლესიების კარების მტვრევა „ურალებითა“ და ცულებით ხომ „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის“ სტილია! ხელისუფლებამ, საქართველოს მთავარ ტაძრებში მუდმივი პანაშვიდების ნაცვლად, სიმართლე უნდა თქვას, რომ ქართველი დაქირავებულები უკრაინაში ფულისთვის იბრძვიან, წინააღმდეგ შემთხვევაში ისინი საქართველოში იბრძოლებდნენ საქართველოსთვის, სადაც რუსი სამხედროები ერთი ხელის გაწვდენაზე დგანან! საქართველოს ხელისუფლებამ უნდა გააფრთხილოს, რომ ქართველი დაქირავებულები, რომლებიც ინტერნეტით მოუწოდებენ საქართველოს მოქალაქეებს, დახოცონ რუსები ყველგან, სადაც თვალს მოკრავენ - თბილისისა და ბათუმის ქუჩებში, რესტორნებსა და სასტუმროებში - სისხლის სამართლის პასუხისგებაში მიეცემიან, თუ სამშობლოში დაბრუნებას გარისკავენ.

და რადგან ზურაბიშვილმა ფრანგულ გაზეთთან ინტერვიუში პირველად გადაკვეთა „წითელი ხაზი“ და ხმა აიმაღლა „ოლიგარქი ივანიშვილის“ წინააღმდეგ, რომელმაც მას პრეზიდენტის სავარძელი უყიდა, რაც აშკარად მოხდა ვაშინგტონის კარნახით, ხელისუფლება ვალდებულია თავის ხალხს უთხრას მთელი სიმართლე პრეზიდენტის სასახლეში არსებული კორუფციის შესახებ. და მაშინ ნამდვილად აჟღერდება „მუსიკა“ იმ დომხალის ნაცვლად, რასაც დღეს ქართული პოლიტიკა წარმოადგენს – „არც სანთელი უფლისთვის და არც ქარცახი ეშმაკისთვის“, როგორც სტალინი იტყოდა!