მას, ვინც სკეპტიკურად აღიქვა ბიძინა ივანიშვილის სიტყვები საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის შესახებ, არ აქვს გული, ხოლო ვისაც სჯერა, რომ სასწაულს უახლოეს მომავალში უნდა ველოდოთ, თავი. ჩემი სიტყვები ორივესკენაა მიმართული, რადგან თუ პესიმისტებს დავუჯერებთ, მაშინ ის დროა, კუბო შევუკვეთოთ - კარგი მაინც არასდროს არაფერი მოხდება, ხოლო გადაჭარბებული ოპტიმიზმი ცრუ იმედებს ბადებს, რასაც შეცდომაში შევყავართ და, შედეგად, საქმესაც აფუჭებს.

   თავიდან, 21 აგვისტოს, მცხეთაში გამართულ წინასაარჩევნო მიტინგზე, ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ საკონსტიტუციო უმრავლესობა ახალ პარლამენტში „ქართულ ოცნებას“ კონსტიტუციაში ცვლილებების შეტანის მზაობისთვის სჭირდება – აქაოდა, „ნებისმიერ მომენტში შეიძლება დადგეს საქართველოს ტერიტორიული მთლიანობის აღდგენის საკითხიო“. ის, რომ ამავდროულად საჭირო იქნება „ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ“ საქართველოს კანონის გაუქმება და კონსტიტუციიდან „ევროპულ და ევროატლანტიკურ სტრუქტურებში ინტეგრაციის“ შესახებ მე-11 თავის 78-ე მუხლის ამოღება, ივანიშვილს არ უთქვამს, სოხუმსა და ცხინვალში კი ამას მისი წინასაარჩევნო პიარი უწოდეს.

   შემდეგ, 4 სექტემბერს, გორში გამართულ საარჩევნო მიტინგზე, საქართველოში მმართველი პარტიის დამფუძნებელმა და საპატიო თავმჯდომარემ, ბიძინა ივანიშვილმა განაცხადა, რომ „ 26 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების დასრულებისთანავე (რომელშიც, იგულისხმება, რომ „ქართული ოცნება“ კვლავაც გაიმარჯვებს), როცა ყველა დამკვეთი (იგულისხმება ჯორჯ ბუშ-უმცროსის ადმინისტრაცია) და 2008 წლის ომის წამქეზებლები (იგულისხმება ექს-პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი და ექს-მმართველი პარტია „ნაციონალური მოძრაობის“ დანაშაულებრივი რეჟიმის სხვა ხელმძღვანელები) გამოაშკარავდებიან და სამართლებრივ პასუხისგებაში მიეცემიან, საქართველოს ხელისუფლება „საკუთარ თავში იპოვის ძალას, ბოდიში მოიხადოს იმის გამო, რომ დავალების შესაბამისად, მოღალატემ - „ნაციონალურმა მოძრაობამ“ - 2008 წელს ჩვენი ოსი და-ძმები ცეცხლის ალში გაახვია“.

   მიუხედავად იმისა, რომ თავის გამოსვლაში ბიძინა ივანიშვილი აპელირებდა ტრადიციული ისტორიული და ქრისტიანული ღირებულებებით - „ქართულ-ოსური ძმობით“, „ურთიერთპატიებითა და გულწრფელი შერიგებებით“ - მისი სიტყვები უკუღმართად განმარტეს არა მხოლოდ ქართულმა რადიკალურმა ოპოზიციამ, მისმა ზომბირებულმა რუსოფობმა ელექტორატმა და კურატორებმა აშშ-დან და ევროკავშირიდან, რაც გასაკვირი არ არის, არამედ ასევე ცხინვალმაც და სოხუმმაც. ხოლო მოსკოვში, ბიძინა ივანიშვილთან კომუნიკაციის არარსებობის გათვალისწინებით, არ იციან რა იქნება თბილისის მომდევნო ნაბიჯი, თუმცა იწონებენ: „საქართველო გასაოცრად ადექვატურად იქცევა, თითქოს მრავალწლიანი ლოთობიდან ან ფსიქოზიდან გამოვედი. მოკლედ, მხურვალედ მივესალმებით!” - დაწერა მარგარიტა სიმონიანმა ტელეგრამ-არხზე.

   ცხინვალისა და სოხუმის ხსენებისას, სამართლიანობისთვის უნდა აღინიშნოს, რომ უბრალო აფხაზებისა და ოსების, კერძოდ, ახალგაზრდობის აზრი ჩვენთვის უცნობია, რადგან მათთვის მედია მიუწვდომელია, ქსელში კი ამინდს ტრადიციულად აფხაზეთიდან სააკაშვილის ბლოგერები ქმნიან, რომელთა დღევანდელი პოზიციაც დღეს აფხაზი და ოსი ლიდერების - ქართველთაფობების აზრს ემთხვევა. საუბარია ყოფილ და ამჟამინდელ ხელმძღვანელებზე, რომლებსაც არანაირი პრობლემა არ აქვთ მედია-საშუალებებზე ხელმისაწვდომობასთან დაკავშირებით, მიუხედავად იმისა, რომ დიდი ხანია არავის წარმოადგენენ და არ აქვთ გადამწყვეტი გავლენა პროცესებზე, ამიტომ მხოლოდ საკუთარი და არა ოსი და აფხაზი ხალხის სახელით შეუძლიათ საუბარი. მაგალითად, პოლიტიკურმა ზომბიმ, კოკოითმა, რომელსაც თუ ვინმე ახსენებს საქართველოში, აუცილებლად დაამატებს - „ ფანდარასტ“ ბოლო „ა“-ზე აქცენტით, მოითხოვა „სამხრეთ ოსეთის დამოუკიდებლობის აღიარება“, „საქართველოს მიერ ოკუპირებული“ თრუსოს, გუდოს და სხვა ხეობების ცნობა“, ასევე ფულადი კომპენსაცია, რადგან „10 მილიარდი დოლარი, რაზეც საქართველოს პრემიერ-მინისტრებმა უწინ განაცხადეს, არასაკმარისია“. მაგრამ უმალვე თავი იჩინა მისი ნაციონალისტ-ქართველოფობიურმა ნამდვილმა ჯიშმა: „ვინ დაგვიბრუნებს ათიათასობით მოკლულ და-ძმას?! ვინ შეგვიმსუბუქებს დანაკლისის ტკივილს ოჯახისა და მეგობრების გულებში?! ჩვენ ამას არასოდეს დავივიწყებთ და არასოდეს გაპატიებთ!”

თავისი დესტრუქციული პოზიციით აწ გარდაცვლილი შევარდნაძის სეხნიამ დაამტკიცა, რომ მას და მის მსგავს „მატარებელს ჩამორჩენილ მგზავრებს“ არ შესწევთ კონსტრუქციული დიალოგისა და შერიგების უნარი, რადგან ბოღმა ახრჩობთ. კოკოითმა მოუწოდა ოსებს „ნუ იქცევიან ივანიშვილის მიერ ნაყიდი პოლიტიკური და საზოგადოებრივი გაერთიანებების მარიონეტებად ოსეთში“, რადგან, თითქოსდა, „ოსეთში ქართული სპეცსამსახურების მძინარე ბირთვები უახლოეს ხანში გააქტიურდება“. აღსანიშნავია, რომ თუ ვინმე კიდევაც დაზარალდა სააკაშვილის „გრადებისგან“ „მძინარე ცხინვალში“, ეს მხოლოდ მისი, დე ფაქტო ხელმძღვანელის ბრალი იყო, რომელმაც მოსახლეობის ინფორმირება და ევაკუაცია ვერ უზრუნველყო, თუმცა გაურკვეველია, რა „ათიათასობით“ დახოცილ ოსებზე საუბრობს კოკოითი. წინდაუხედაობაა კოკოითის მხრიდან პოლიტიკური და საზოგადოებრივი გაერთიანებების ხსენება, რომლებიც მთელი ამ წლების მანძილზე დუღილის მდგომარეობაში იმყოფებიან არა თბილისის გამო, და დიდი სიბრიყვეა ქართული სპეცსამსახურების ხსენება, რადგან ეს უკანასკნელი შეიძლება „გაბრაზდეს“ და გამოაქვეყნოს კოკოითის ბიოგრაფიის უკიდურესად ნეგატიური ფაქტები, რის შემდეგაც „მგზნებარე პატრიოტის“ ხატება ადგილს დაუთმობს პირწავარდნილ კორუფციონერს. „თაგვმა თხარა-თხარაო, კატა გამოთხარაო“ - ეს ქართული ანდაზა კოკოითის მსგავს ადამიანებზეა.

   გაცილებით უფრო დიპლომატიურმა და შორსმჭვრეტელმა აფხაზეთის „საგარეო საქმეთა მინისტრმა“ შამბამ არჩია განცხადება გაეკეთებინა „აფხაზეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს“ სახელით, სადაც კორექტული გამონათქვამებით - „მშვიდობის ხელშეკრულება, „მშვიდობიანი არსებობა“, „კეთილმეზობლური ურთიერთობები“ - პრაქტიკულად იმავეს იმეორებს - საქართველოს მიერ აფხაზეთის დამოუკიდებლობის აღიარების შესახებ. შამბამ თავი მოიკატუნა, თითქოს „არ გაუგია“ ივანიშვილის გზავნილის არსი ბოდიშისა და შერიგების შესახებ. არადა ივანიშვილმა, კავკასიურ და მართლმადიდებლურ ტრადიციებთან სრული შესაბამისობით, პირველმა ქართველმა პოლიტიკოსმა, რომელმაც შერიგების ხელი გაიწოდა, აღიარა, რომ ომი დაიწყო საქართველოს პრეზიდენტმა, რომელიც, თუნდაც ხმების გაყალბებით, ქართველმა ამომრჩეველმა აირჩია. ამიტომ ივანიშვილი და ამჟამინდელი ხელისუფლება თავს ვალდებულად თვლიან, საქართველოს სახელით ბოდიში მოიხადონ. ამავდროულად, ეს არის გაფრთხილება ქართველი ამომრჩევლისთვის, რომელიც თვეზე ცოტა მეტხანში ისევ მივა საარჩევნო ურნასთან - რათა არ გაიმეოროს ის შეცდომა, რომელიც დაუშვა 2004 და 2009 წლებში. ბოდიში მონანიებაა, პირველი ნაბიჯი შერიგებისაკენ, რომლის გარეშეც შეუძლებელია გაერთიანება, აი ის არსი, რაც ივანიშვილმა ჩადო თავის სიტყვებში.

   რაც შეეხება "დამოუკიდებლობის აღიარებას": ე.წ სამხრეთ ოსეთსა და აფხაზეთს მრავალი წელი ჰქონდათ იმის დასამტკიცებლად, რომ ისინი დამოუკიდებელი რესპუბლიკები არიან ყველა თვალსაზრისით, პოლიტიკურად, ეკონომიკურად, კულტურულად, მაგრამ მხოლოდ რუსეთის სამადლოდ სარჩენად იქცნენ. ამიტომ, შეუძლებელია საქართველომ აღიაროს ის, რაც ბუნებაში არ არსებობს. უმჯობესია, ცხინვალი და სოხუმი დაფიქრდნენ, რატომ ართმევს რუსეთი ბევრ ოსსა და აფხაზს რუსეთის მოქალაქეობას და როგორ იარსებონ რუსული დოტაციების გარეშე.

   და ბოლოს - საცხედრის ყოფილ სანიტარ გივი თარგამაძეზე, მეტსახელად „ვასილიჩ“, რომელიც დაეხმარა ნავალნის „ბოლოტნაიას მოედნის“ ორგანიზებაში. ივანიშვილის ზემოაღნიშნული განცხადების საპასუხოდ, სააკაშვილის ერთ-ერთმა ყველაზე ამაზრზენმა მოძალადემ და ჯალათმა, რომელიც საჯაროდ დაჰპირდა რუსეთში საქართველოს ელჩს, ეროსი კიწმარიშვილს, ასევე რუსეთის მიმართ დადებითად განწყობილ ყველა ქართველს, „სულის ამოხდას“ (რაც, დიდი ალბათობით, შეასრულა - კიწმარიშვილის მკვლელობა გაუხსნელი დარჩა), თქვა: „ეყარეთ მთავარ საღორეში, სადაც ახალი "გამოშვების" რომანოვები გელოდებათ! ჩვენ არც ერთი ვერსიით არ დაგითმობთ ამ ქვეყანას, თუნდაც თავის გაწირვა მოგვიხდეს! ჯობია ეს დაივიწყოთ, ქართველი ხალხის წინაშე დაჩოქილი ბოდიშიც კი არ გიშველის! თქვენ მიიღებთ იმას, რასაც იმსახურებთ, მკაცრად და დაუნდობლად! ნუ მიჰყვები კადაფის გზას ან მიჰყევი, შენ ამას იმსახურებ!”.

   ყურადღება : ტრამპზე თავდასხმის პირველი მცდელობის შემდეგ განვაცხადე, რომ ივანიშვილზე ტერორისტული თავდასხმა შესაძლებელი იყო, და ერთი თვის შემდეგ საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურმა აღკვეთა ივანიშვილზე თავდასხმა. ახლა, ტრამპზე მეორე თავდასხმის შემდეგ, სააკაშვილის რეჟიმის ერთ-ერთი მთავარი ტერორისტი ხელისუფლების წარმომადგენლებს "მკაცრი და უმოწყალო" ფიზიკური ანგარიშსწორებით, ხოლო ივანიშვილს ჰპირდება, რომ კადაფივით გაუსწორდება.

დასკვნების გამოტანას საქართველოს სუს-ს მივანდობ.

არნო ხიდირბეგიშვილი,
„საქინფორმის“ გენერალური დირექტორი და მთავარი რედაქტორი,
უშიშროების, სტრატეგიული ანალიზისა და საინფორმაციო პოლიტიკის ცენტრის დირექტორი

2024 წლის 18 სექტემბერი
საქართველო, თბილისი