2022 წლის 9 ივნისს მოხდა ორი მოვლენა, რომელიც საქართველოს განახლებული პოლიტიკის პროექტირებისას ალგორითმად გამოდგება.

პირველი: გასულ ხუთშაბათს, 9 ივნისს, რუსეთის პრეზიდენტმა ვლადიმერ პუტინმა, ახალგაზრდა მეწარმეებთან უშუალო საუბარში, უნებურად ჩამოაყალიბა მთავარი პრინციპი, რომელიც არ იცვლება მსოფლიო წესრიგის ცვლილებით, იქნება ეს ვესტფალის, ვენის, ვერსალის, იალტა-პოსტდამის, პოსტ-საბჭოთა თუ ახალი მრავალპოლარული მსოფლიო წესრიგი, კერძოდ:

- მსოფლიო თვალ და ხელშუა იცვლება... ქვეყანა - ან სუვერენულია ან კოლონია, შუალედური მდგომარეობა არ არსებობს;

- თუ ქვეყანას (ქვეყნების ჯგუფს) არ ძალუძს სუვერენული გადაწყვეტილებების მიღება, ის არის კოლონია, ხოლო კოლონიას არ აქვს ისტორიული პერსპექტივები, არ აქვს შანსი გადარჩეს მძიმე გეოპოლიტიკურ ბრძოლაში;

- ქვეყნის სუვერენიტეტი შედგება რამდენიმე ურთიერთდაკავშირებული შემადგენლისგან: 1 - სამხედრო-პოლიტიკური სუვერენიტეტი, 2 - ეკონომიკური სუვერენიტეტი; 3 - ტექნოლოგიური სუვერენიტეტი, 4 - სოციალური სუვერენიტეტი.

გასულ ხუთშაბათს, 9 ივნისს, ევროპარლამენტმა მიიღო ანტიქართული რეზოლუცია „საქართველოში მედიის თავისუფლებისა და ჟურნალისტების უსაფრთხოების დარღვევა“, რომელიც შეიცავს უპრეცედენტო ცილისწამებას საქართველოს ხელისუფლების მიმართ და სანქციების დაწესების მოთხოვნას მმართველი პარტია „ქართული ოცნების“ დამფუძნებლის, საქართველოს ყოფილი პრემიერ-მინისტრი ბიძინა ივანიშვილის წინააღმდეგ, თუმცა საქართველოსთვის ევროკავშირის კანდიდატის სტატუსის მინიჭებისკენ არ მოუწოდებს.

რადიკალურმა ოპოზიციამ საქართველოში არა მხოლოდ მხარი დაუჭირა ამ რეზოლუციას, არამედ პრაქტიკულად მისი თანაავტორია - დეზინფორმაცია, რომელიც მას საფუძვლად დაედო - რომ საქართველოში ხდება ჟურნალისტების, ლგბტ-სა და სახალხო დამცველის დისკრიმინაცია, რომ სააკაშვილის ტელეკომპანიის მენეჯერს საეჭვო ბრალდებებით მიესაჯა 3,5 წლით თავისუფლების აღკვეთა, თავად სააკაშვილს კი ციხეში არასათანადოდ ეპყრობიან და სამედიცინო დახმარებას მოკლებულია, რომ ივანიშვილს პირადი საქმიანი კავშირები აქვს კრემლთან და სხვ. - ბრიუსელს სწორედ მარგინალური ოპოზიციის ლიდერებმა აცნობეს. და როგორც ყოველთვის, მარგინალურ ოპოზიციასთან უნისონში, საქართველოს პრეზიდენტი სალომე ზურაბიშვილი საქართველოს მთავრობის წინააღმდეგ გამოვიდა.

ცნობისთვის: ზემოაღნიშნული რეზოლუცია შეიმუშავეს ევროპარლამენტარებმა მირიამ ლექსმანმა, სვენ მიქსერმა, პეტრას ავსტრევიჩიუსმა, მარკეტა გრეგოროვამ, ანა ფოტიგამ და მიგელ ურბან კრესპომ, სხდომაზე აგრეთვე გამოვიდნენ ევროპარლამენტის დეპუტატები ანდრიუს კუბილიუსი, მარინა კალიურანდი, კარინ კარლსბრო, ვიოლა ფონ კრამონ-ტაუბადელი, იოახიმ კუჰსი, რიჩარდ იარნეცკი, პიტერ პოლაკი და ანდრეა კოზოლინო. საქართველოში ეს გვარები ყველასთვის კარგად არის ცნობილი, აშშ-ს კონგრესის "საქართველოს მეგობართა ჯგუფთან", ასევე დასავლელ პოლიტტექნოლოგთა ჯგუფთან ერთად, ისინი "რატომღაც" საქართველოს, ასევე, უკრაინის მეურვეები არიან. თუ რატომ - გავიგებთ, თუ 23-24 ივნისს, ევროკავშირის წევრი ქვეყნების ლიდერების სამიტზე საქართველოს არ მიენიჭება ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსი. საქართველოს მთავრობა არ გაჩუმდება და, სავარაუდოდ, გაასაჯაროებს სკანდალურ ინფორმაციას სააკაშვილის მიერ შექმნილ უცხოელი ლობისტების უკანონო კორუფციული ქსელის შესახებ, რომელშიც ევროპელი და ამერიკელი პარლამენტარების გარდა, საქართველოში დასავლური დიპლომატიური კორპუსის ზოგიერთი წარმომადგენელიც შედის. გამორიცხული არ არის, კონკრეტული თანხებიც კი დასახელდეს, რომლებიც სააკაშვილის დავალებით „საქართველოს მეგობრებს“ ექსმმართველი „ნაციონალური მოძრაობის“ პარტიულმა „მოლარეებმა“ გადარიცხეს, ევროკავშირთან საქართველოს დაახლოების პროცესის დაბლოკვის, მოსახლეობის უკმაყოფილების პროვოცირებისა და საქართველოში მორიგი „ფერადი“ სახელმნწიფო გადატრიალების ორგანიზების მიზნით. ახლახან თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სტუდენტების მიერ მოწყობილი არეულობები ძველი უვერტიურაა, რაც არაერთხელ მომხდარა...

ამგვარად, დღეს საქართველომ, თითქმის 20-წლიანი დამამცირებელი კოლონიური მდგომარეობის შემდეგ დაიწყო შემობრუნება სუვერენიტეტისკენ.

ქვეყანამ დაიწყო სუვერენული გადაწყვეტილებების მიღება საშინაო და საგარეო პოლიტიკის სფეროში - უარი თქვა რუსეთის წინააღმდეგ „მეორე ფრონტის“ გახსნაზე აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში, ანტირუსული ეკონომიკურ სანქციებისთვის შეერთებაზე, ციხიდან სააკაშვილის გათავისუფლებასა და საზღვარგარეთ გაგზავნაზე, მთავარ ოპოზიციურ ტელეკომპანია "მთავარ არხში" მილიონების დატაცებაზე თვალის დახუჭვაზე, სასამართლო სისტემის დასავლელი ინსტრუქტორებისადმი დაქვემდებარებაზე, ხელახალი არჩევნების ჩატარებასა და საქართველოს კონსტიტუციის გათელვაზე, როგორც ამას შარლ მიშელის შეთანხმება მოითხოვდა.

დიახ, ნაკლებ სავარაუდოა, რომ საქართველომ მალე შეძლოს "ეკონომიკური სუვერენიტეტითა" და "ტექნოლოგიური სუვერენიტეტით" - პუტინის თქმით, ქვეყნის სუვერენიტეტის მეორე და მესამე შემადგენლით საკუთარი თავის უზრუნველყოფა, მაგრამ უკვე დღეს შეუძლია უზრუნველყოს პირველი და მეოთხე კომპონენტები - " სამხედრო-პოლიტიკური სუვერენიტეტი“, ანუ პუტინის თქმით, „როდესაც მნიშვნელოვანია სუვერენული გადაწყვეტილებების მიღება საშინაო და საგარეო პოლიტიკის სფეროში, უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფა“; და „საზოგადოებრივი სუვერენიტეტი“ - „საზოგადოების კონსოლიდაციის უნარი საერთო ეროვნული პრობლემების გადასაჭრელად, ეს არის პატივისცემა საკუთარი ისტორიის, კულტურის, ენის, ერთიან ტერიტორიაზე მცხოვრები ხალხების მიმართ“. და აქედან შორი აღარაა - საქართველოს სახელმწიფო სუვერენიტეტის აღდგენამდე - ცენტრალური ხელისუფლების იურისდიქციის გავრცელებამდე სახელმწიფოს მთელ ტერიტორიაზე.

პატარა საქართველოზეც რომ აღარაფერი ვთქვათ - თითებზე შეგიძლია ჩამოვთვალოთ მსოფლიოს ის ქვეყნები, რომლებსაც მარტო შეუძლიათ უზრუნველყონ პუტინის მიერ ჩამოთვლილი ოთხივე შემადგენელი, რომლებიც ერთდროულად ქმნიან ქვეყნის სუვერენიტეტს. ამიტომაც პუტინი ახსენებს „ქვეყნების ჯგუფს“ („...თუ ქვეყანას (ქვეყნების ჯგუფს) არ შეუძლია სუვერენული გადაწყვეტილებების მიღება...“ - იხ. ზემოთ) ანუ ირიბად მიანიშნებს არათვითკმარი ქვეყნებისთვის კავშირებად გაერთიანების საჭიროებაზე, რათა ისინი არ გადაიქცნენ კოლონიებად და "გადარჩნენ მკაცრ გეოპოლიტიკურ ბრძოლაში". მაგრამ საკუთარი სუვერენიტეტის უზრუნველსაყოფად, "სუვერენული გადაწყვეტილებების მიღების უნარი", პუტინის თქმით, უნდა შესწევდეს "ნებისმიერ ქვეყანას, ნებისმიერ ხალხს, ნებისმიერ ეთნოსს".

ყველაფერი დანარჩენი საქართველოსთვის, რომელსაც აქვს განვითარებული ეკონომიკური კავშირები რუსეთთან, არის „ტექნიკის“, ანუ შეთანხმებების საკითხი, იმ პირობით, რომ საქართველო მოლაპარაკების მაგიდასთან წარმოდგენილი უნდა იყოს წარსული ვალდებულებებისა და მცდარი პოზიციებისგან თავისუფალი პოლიტიკოსებით, რომლებიც არ არიან დაკავშირებული ომებთან, ისწრაფვიან პერსპექტივისკენ, შიშებისა და კომპლექსების გარეშე. საქართველო, რომელსაც 20 წლის განმავლობაში ნატოსა და ევროკავშირის შესახებ „საუზმეებით კვებავდნენ“, შემდეგ დაამცირეს, ბოლოს კი ცილიც დასწამეს - ჯერ კიევის ხელისუფლებამ, ახლა კი ევროპარლამენტმა, რუსეთისგან დიდ დივიდენდებს მიიღებს, თუ კვლავაც აგრძელებს საკუთარ ეროვნულ ინტერესებზე ორიენტირებულ, ქცევის ამჟამინდელ ადექვატურ ხაზს. რუსეთი, საქართველოსთან ურთიერთობის დარეგულირების მაგალითზე, უკრაინასა და დასავლეთს დაანახვებს თავის ღიაობას, დიპლომატიურ მოქნილობას და მზადყოფნას კომპრომისებისთვის, უპასუხებს თბილისის ერთ კონსტრუქციულ ნაბიჯს - სამით მოსკოვიდან!

საქინფორმის მთავარი რედაქტორი
არნო ხიდირბეგიშვილი

2022 წლის 13 ივნისი
საქართველო, თბილისი