მოგეხსენებათ, 2003 წლის ნოემბერში, „ფერადი“ სახელმწიფო გადატრიალების შედეგად, საქართველოს ხელისუფლებაში მოვიდა ანტიეროვნული ანტისახელმწიფოებრივი ძალა - „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“, რომლისგანაც ქვეყანა და საზოგადოება დღემდე ვერ გათავისუფლებულა, თუმცა გავიდა 18 წელი და მიშა "განუბაჟებელი" ახლა ციხეშია. საქართველოსთვის მთავარი საშიშროება არის არა ის ექსკლუზური შესაძლებლობა, რომელიც მას ეძლევა - ელექტორატთან კომუნიკაცია მნახველთა ფართო წრის მეშვეობით, არამედ მის მიერ შექმნილი რეჟიმის პოლიტიკური მემკვიდრეობა - ჩიხები საგარეო და საშინაო პოლიტიკის ყველა მიმართულებით. ინერციით გრძელდება და კიდევ უფრო ფართოვდება განხეთქილება სამოქალაქო საზოგადოებაში თავს მოხვეული უცხო ფასეულობების სისტემის გამო - ნარკოდამოკიდებული სააკაშვილის ექსცენტრული წარმოსახვის ნაყოფისა, რომელიც ფასადური ლიბერალიზმისა და ნეოფაშიზმის, კაპიტალიზმისა და პრიმიტიული ბოლშევიზმის უცნაური სიმბიოზია. საფრთხეს წარმოადგენს სახელმწიფოს სუვერენიტეტისა და ტერიტორიული მთლიანობის დაკარგვა, შესაბამისად - სახელმწიფო საზღვრის არარსებობა. საფრთხეს წარმოადგენს რუსოფობია, დიპურთიერთობების არარსებობა და დაპირისპირების რეჟიმი მეზობელთან - ამოუწურავი ენერგორესურსების მქონე ბირთვულ ზესახელმწიფოსთან, რომელთანაც მოქმედმა ხელისუფლებამ შუამავლების მეშვეობით აღადგინა ეკონომიკური ურთიერთობები, ვაჭრობა და სატრანსპორტო მიმოსვლა. მიუხედავად ამისა, კრიზისი, რომელშიც დღეს იმყოფება სამხრეთ კავკასიის უძველესი ქვეყანა - ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის პირველი და მთავარი წილხვედრი - თავად გვთავაზობს მისი დაძლევის შესაძლებლობებს. ერთადერთი საკითხი ისაა, რამდენად შორს გაბედავს შეტოპვას საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლება იმ ცვლილებების პირობებში, რომელთა პირველი ეტაპი - სააკაშვილის დიქტატორული რეჟიმისა და სისტემური დანაშაულის ლუსტრაცია - უკვე გავლილია.

   მე ვიმეორებ საყოველთაოდ ცნობილ ამბებს ერთადერთი მიზეზით: 31 ოქტომბერს საქართველოში ომი იგეგმება. დაბადებით ღრმა აზროვნების უნარის არმქონე და, შესაბამისად, საბჭოთა, ევროპულ და ამერიკულ ინსტიტუტებში ზედაპირულ განათლება მიღებულმა სააკაშვილმა, ბავშვობიდან ტრავმირებული ფსიქიკით, ჩაიფიქრა კიდევ ერთ პრიმიტიული ავანტიურა - სახელმწიფო გადატრიალება, რომელიც, „ვარდების რევოლუციისგან“ განსხვავებით, სამოქალაქო ომში გადაიზრდება. ასე იქცეოდნენ ყველაზე გამოუვალ სიტუაციებში ბესტსელერებისა და ინტერნეტ-თამაშების სუპერგმირები, რომლებსაც ვერ გასცდა მისი განვითარება და რომელთაგან ერთ-ერთად თავი წარმოუდგენია; ასე იქცეოდნენ, ყველა დროისა და ხალხების, მისი საყვარელი რევოლუციონერები; ასე მოიქცა თავადაც 2008 წლის აგვისტოში, და ფიასკო, რომლის გამოც შიშით ჰალსტუხის ჭამა და მიწაში ჩაძრომა სურდა, პირად გამარჯვებად აქცია! მომდევნო შაბათიდან კვირას ღამით, როცა 20 დიდ მუნიციპალიტეტში, მათ შორის თბილისში, ადგილობრივი თვითმმართველობის არჩევნების მეორე ტურის წინასწარი შედეგები გახდება ცნობილი, სააკაშვილის პარტია, ისევე როგორც 2003 წლის ნოემბერში, გამოაცხადებს მათ გაყალბებულად და გამოვა ქუჩებში, რათა „დაიცვას თავისი ამომრჩევლების ხმები“.

   „უკაცრავად, მაგრამ დღეს 2003 წელი არ არის და არც ღარიბაშვილია შევარდნაძე, განა ამ ბალაგანს რაიმე შანსი აქვს?! მაქსიმუმ, ეს ღამე აჯანყებულებისთვის დასრულდეს, როგორც გავრილოვის ღამე!” - წამოიძახებს მკითხველი და შეცდება. ამჯერად მათ დასაკარგავი არაფერი აქვთ და წარუმატებლობის შემთხვევაში ბევრს სააკაშვილის ბედი, ანუ ციხე ემუქრება. ეს მათი ბოლო შანსია, სააკაშვილი უკვე საქართველოშია და დახმარებას არსაიდან აღარ ელიან! ამბოხებულების მხარეს ახლა ღიად დაიჭერს პოლიციისა და სხვა სპეცსამსახურების ზოგიერთი ოფიცერი - ისინი, ვინც ფიცი დაარღვია და მასალები მოიპარა, ვინც გადადგა სააკაშვილის გამარჯვების შემდეგ დაბრუნების იმედით, მაგრამ უფრო მაღალ თანამდებობებზე. მათ გარდა, სააკაშვილის მხარეს არიან ყოფილი სამხედროები, გენერლები და უფროსი ოფიცრები, გენშტაბის ყოფილი უფროსი, ყოფილი სარდლები და მეთაურები, ასევე უკრაინიდან ჩამოსული „ქართული ლეგიონის“ მებრძოლები, აღარაფერი რომ არ ვთქვათ ძალით „ბოევიკ“ ქაცარავაზე, მის მოხალისეთა რაზმით, და საპრეზიდენტო დაცვის ყოფილ უფროსზე. სააკაშვილის არანაკლებ მნიშვნელოვანი რესურსია მისთვის გამოყოფილი თანხები მილიონერების მიერ (ხაზარაძე, ბურჯანაძე, ნაყოფია და სხვ.), რომლებიც წარუმატებლობის შემთხვევაში დაკარგავენ არამარტო ფულს, არამედ საქართველოში უწინდებურად ვეღარ იცხოვრებენ.

   ახლა - უცხოელი ჟურნალისტების მორიგი კითხვა: რისი იმედი აქვს სააკაშვილს? ყველაზე ნაკლებად - კოალიციური მთავრობის შექმნის, რაზეც ოპოზიცია მოსახლეობას შეგნებულად აწვდის დეზინფორმაციას. საქართველოში რიგგარეშე საპარლამენტო არჩევნების ჩატარების არავის სჯერა! მაშინ - რა? ამ კითხვაზე პასუხი გასცა პრემიერმა ღარიბაშვილმა, რამდენადაც მისი თანამდებობა ამის საშუალებას იძლეოდა. მაგრამ მე პრემიერი არ ვარ და ამიტომ ბოლომდე გეტყვით, მაშ ასე: წარმოვიდგინოთ ერთი წუთით, რომ სააკაშვილის პარტიის კანდიდატებმა მართლაც გაიმარჯვეს ზოგიერთ მუნიციპალიტეტში - ზუგდიდში, ბათუმში, ფოთში, სენაკში, ხობში, ქუთაისში, ან თუნდაც დედაქალაქში. მერედა - რა?! ვინმე წარმოიდგენს, როგორ შედიან მამა-შვილი მელია, უგულავა, ნაყოფია და სხვები, პორტფელით ხელში, მთავრობის ადმინისტრაციაში, პრემიერ ღარიბაშვილთან თათბირზე და იქიდან მისი დავალებებით გამოდიან?! არა, მათი თანამშრომლობა ცენტრალურ ხელისუფლებასთან შეუძლებელია, ხოლო რაიონში თბილისის გარეშე ისინი ვერაფრის გაკეთებას ვერ შეძლებენ!

ეს კი ნიშნავს, რომ სააკაშვილის მიზანია ამ რეგიონების ცენტრისგან მოწყვეტა, ანუ 2008 წელს დაწყებული საქართველოს დანაწევრების გაგრძელება - ის, რაც უკრაინაშიც წარმატებით შეასრულა! როგორც მინიმუმ, ზუგდიდი - სამეგრელოს სამხარეო ცენტრი, რომელიც განაპირა გახდა შევარდნაძისა და სააკაშვილის წყალობით; და ბათუმი, თურქეთის მოსაზღვრე აჭარის ავტონომიის დედაქალაქი, უნდა გახდეს სრულიად ავტონომიური, დამოუკიდებელი ცენტრალური ხელისუფლებისგან. სამაგიეროდ, უფრო ფართოდ გაიღება კარი მეორე მხრიდან, აჭარისთვის - თურქეთთან, სამეგრელოსთვის - აფხაზეთსა და რუსეთთან!

   და კიდევ ერთი რესურსი, რომლის იმედიც აქვს სააკაშვილს - მისი დასავლელი მეგობრები ევროპასა და აშშ-ში, რომლებიც დაუღალავად წერენ კოლექტიურ პეტიციებს "თავისუფლება მიშას!". მინდა შევახსენო მათ თურქეთში ფეთულა გიულენის (სააკაშვილის დედის, თურქოლოგ გიული ალასანიას ბიზნესპარტნიორისა და საყვარლის) მიერ ორგანიზებული, 2016 წლის წარუმატებელი სახელმწიფო გადატრიალების ათასობით მონაწილის ბედი. ძირითადად, ესენი იყვნენ პოლიციის, არმიისა და სახელმწიფო სტრუქტურების თანამშრომლები. გასულ კვირას კი თურქეთის პრეზიდენტმა რეჯებ თაიიპ ერდოღანმა გასცა ბრძანება, საგარეო საქმეთა სამინისტროს ქვეყნიდან გაეძევებინა დასავლეთის ათი ქვეყნის ელჩები: აშშ-ის, კანადის, დანიის, ფინეთის, ნიდერლანდების, გერმანიის, ახალი ზელანდიის, ნორვეგიის, შვედეთისა და საფრანგეთის - იმის გამო, რომ მათ თურქეთის ხელისუფლებას მოუწოდეს გაათავისუფლონ იმ სახელმწიფო გადატრიალებაში ეჭვმიტანილი თურქი ფილანტროპი ოსმან კავალა. ერდოღანმა განაცხადა, რომ დიპლომატებს არ აქვთ უფლება, ანკარას ჭკუა დაარიგონ მის საკუთარ ტერიტორიაზე: „ადამიანი სახელად „კავალა“ არის სოროსის ფილიალი თურქეთში! და ათი ქვეყნის ელჩი მის განთავისუფლებას ითხოვს! რა უზრდელობაა! თქვენ საერთოდ ვინ მიგდიხართ?!" - სამართლიანად აღშფოთდა თურქეთის პრეზიდენტი.

საქინფორმის მთავარი რედაქტორი
არნო ხიდირბეგიშვილი

2021 წლის 25 ოქტომბერი
საქართველო, თბილისი