რედაქტორისგან
ჰილარი კლინტონი - ლესბოსელი, ფსიქოპათი, ნარკომანი და სააკაშვილის უკანასკნელი იმედი: შტრიხები აშშ-ის პრეზიდენტობის კანდიდატის პორტრეტისათვის (საქინფორმი, ნაწილი 2)

 აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის ჰილარი კლინტონის ყველა შეხვედრას საქართველოს პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილთან და საქართველოს წინა ხელისუფლების წარმომადგენლებთან პარტია "ერთიანი ნაციონალური მოძრაობიდან" ოფიციალურს ვერაფრით ვუწოდებთ, და აქ საქმე მხოლოდ ჰილარისა და მიშას ურთიერთგაგებაში არ არის კოკაინისადმი ორივეს მიდრეკილების საფუძველზე. ჰილარის ორი ვიზიტი საქართველოში (თბილისსა და ბათუმში, ევროპული და ამიერკავკასიური ტურნეს ფარგლებში), ასევე ქართული დელეგაციის ვიზიტი ვაშინგტონში სააკაშვილის მეთაურობით საყვარელი მასწავლებლის შეხვედრას ჰგავდა მუყაით მოწაფეებთან, რომლებმაც წარმატებით ჩააბარეს გამოცდა.

 შეხვედრა პირველი: აშშ-ის სახელმწიფო მდივანი ჰილარი კლინტონი თბილისს პირველად ეწვია შვიდ ქვეყანაში - დანიაში, ნორვეგიაში, შვედეთში, სომხეთში, აზერბაიჯანში, თურქეთსა და საქართველოში ევროპული ტურნეს ფარგლებში.

 ისტორიული ცნობა: 1226 წლის 13 ნოემბერს ჯალალ ედ-დინმა თბილისი დაიპყრო,  ბრძანა, სიონის ტაძრიდან ღვთისმშობლისა და მაცხოვრის ხატები გამოეტანათ და მტკვარზე გადებულ ხიდზე დაეწყოთ: დატყვევებულ ქართველებს აიძულებდნენ, ხიდზე გაევლოთ და ხატებზე დაებიჯებინათ ან... დახოცილიყვნენ! იმ დღეს ათასობით მოწამე დაიღუპა რწმენისათვის, რადგან უარი თქვეს ხატების შეურაცხყოფაზე: მათი თავმოკვეთილი სხეულები ხიდიდან მტკვარში გადაყარეს, რომლის წყალი კიდევ რამდენიმე დღის განმავლობაში ალისფრად იყო შეღებილი მართლმადიდებელ ქრისტიანთა სისხლით.

 საბჭოთა წლებში იმ ხიდის ბურჯებზე ახალი - ქვის ხიდი ააშენეს, რომელზეც 2010 წლის 5 ივლისს შინაურულად - თეთრ ჩუსტებში გამოწყობილი მისეირნობდა იმ ქვეყნის სახელმწიფო დეპარტამენტის მდივანი, რომელმაც ჯალალ ედ-დინის შემოსევიდან 777 წლის შემდეგ თბილისი ისე დაიპყრო, წვეთი სისხლიც არ დაუღვრია: 2003 წლის 23 ნოემბერს, საქართველოში მომხდარი "ფერადი რევოლუციის" დროს ალისფერი ვარდები იყო და არა მტკვრის წყალი...

 ჰილარი კლინტონს თან ახლდა მიხეილ სააკაშვილი, რომელიც ხელების ქნევით უამბობდა ლეგენდას, როგორ დააარსა თბილისი მეფე ვახტანგ I გორგასალმა, რომელიც მეტეხის ტაძრის სიმაღლიდან მძიმე, გაქვავებული მზერით დასჩერებოდა მათ. მაგრამ სააკაშვილს არაფერი უთქვამს მეტეხის ხიდზე მომხდარ ზემოთ ხსენებულ ტრაგედიაზე. რისთვის?! განა იმ დღეს ხიდს სისხლი ემჩნეოდა ან ისინი ხატებზე აბიჯებდნენ?! თანაც, მაღალი ამერიკელი სტუმრისათვის მართლმადიდებლური რწმენის გამო წამებულ  ქართველთა ამბავი შესაძლოა გაუგებარი და უსიამოვნოც კი ყოფილიყო - სახელმწიფო, საიდანაც ის ჩამოფრინდა, მაშინ ხომ საერთოდ არ არსებობდა - ამერიკის შეერთებული შტატები მხოლოდ 550 წლის შემდეგ გაჩნდა...

 ამიტომაც სააკაშვილის ხელისუფლებამ მეტეხის ტაძრის ქვემოთ, მეტეხის ხიდის მიმდებარე მოედანს წმინდა მოწამეთა ან თუნდაც მეტეხის კი არა, ევროპის მოედანი დაარქვა: იმ ქართველების შთამომავლებს, ვინც 8 საუკუნის წინ რჯულისაგან განდგომას სიკვდილი არჩია, ახლა გეი-აღლუმებს, ერთნაირსქესიანთა ქორწინებას და ევთანაზიას აგუებენ, რათა ისინი ევროატლანტიკურ სტანდარტებს შეესაბამებოდნენ! იმ სეირნობისას ჰილარის თანმხლები GEOხელისუფლების წარმომადგენლები არწმუნებდნენ აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტის მდივანს, რომ ისინიც და ქართველი ხალხიც წინააღმდეგი არ არიან, რომ მათი შთამომავლები პედერასტები და ლესბოსელები იყვნენ, ოღონდ კი საქართველო ნატოსა და ევროკავშირში მიიღონ! ამის მოსმენა, რა თქმა უნდა, სიამოვნებდა ცნობილ ლესბოსელ ჰილარის, რომელმაც 2011 წელს გეების, ბისექსუალების და ტრანსსექსუალების დაცვა ამერიკის შეერთებული შტატების საგარეო პოლიტიკის პრიორიტეტად დაასახელა. “კლინტონის არჩევა აშშ-ის პრეზიდენტად დიდი წინ გადადგმული ნაბიჯი იქნება ამერიკაში სექსუალური უმცირესობების და ქალთა უფლებების დაცვის საქმეში. ჩვენ საერთო შეხედულებები გვაქვს სექსუალურ თანასწორობაზე, ავტორიტარული, პატრიარქალური მამაკაცთა საზოგადოების წინააღმდეგ ბრძოლაზე” - განაცხადა ჰილარი კლინტონის ძველმა სექსუალურმა პარტნიორმა, ლესბოსელმა იოკო ონომ - ამერიკელმა მხატვარმა, მომღერალმა, სამოქალაქო მოღვაწემ და ჯონ ლენონის ქვრივმა. ხოლო აშშ-ის პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ უცხო სახელმწიფოებისათვის დახმარების გაწევის საკითხი პირდაპირ დაუკავშირა იქ სექსუალური უმცირესობების უფლებების დაცვას: “ფული გინდა? პედერასტები შეიყვარე!” - აი, ასეთი კრიტერიუმი შეიმუშავეს თეთრ სახლში ტრანშების მაძიებელთათვის.

 ამიტომ ჰილარი კლინტონმა  ვერ დაინახა „სისხლის ლაქები“ ეროვნულ ბიბლიოთეკაში, სადაც ის მეტეხის ხიდამდე მიიყვანეს, და სადაც მოკლული პრემიერის ზურაბ ჟვანიას მეუღლე იმყოფებოდა; ვერც შარდენის ქუჩაზე, სადაც ის მეტეხის ხიდის შემდეგ მიიპატიჟეს და რომელთანაც სააკაშვილის რეჟიმის დროინდელი ბევრი სისხლიანი ამბავია დაკავშირებული: სააკაშვილის და ამალის თანხლებით შარდენის ძველ ქუჩაზე სეირნობისას კლინტონი რეალურ კი არა, ვირტუალურ საქართველოში აღმოჩნდა!

 ვირტუალური საქართველო საგანგებოდ მაღალი სტუმრებისათვის არსებობს და იქ ცხოვრობენ შარდენის ქუჩის მუდმივი კლიენტები - GEOხელისუფლება, ბნელიტა და ბოზმონდი, აგრეთვე მათი მომსახურე ბიზნესმენები და ენჯეოშნიკები, რომლებიც სოროსი&კომპანიის გრანტების ნემსზე არიან შემჯდარი.

 ვირტუალურ საქართველოს სტუმრებს უჩვენებენ და კლიპებში იღებენ СNN-ზე საჩვენებლად, მაგრამ ამ კლიპებში არ არის უბრალო ხალხი, მათში მხოლოდ შარდენის ქუჩის მუდმივი სტუმრები ჩანან, რომლებსაც აქვთ იმუნიტეტი, პრივილეგიები, პისტოლეტი და ფული, რასაც საკუთარი ნებით არასდროს დათმობენ!

 ხოლო რეალურ საქართველოში ცხოვრობენ ბავშვები, რომლებიც დაბადებიდანვე განწირული არიან, იყონ შარდენის ქუჩის მუდმივი კლიენტების მოსამსახურეები ან „საზარბაზნე ხორცი“ აშშ-ის ომებში - ერაყსა და ავღანეთში,  სადაც შარდენის ქუჩის მუდმივი კლიენტები თავიანთ შვილებს არ აგზავნიან!

 რეალურ საქართველოში არიან ჭაღარა, დამსახურებული მოხუცები, რომლებმაც ჩვენთვის საქართველო ააშენეს, დიდ სამამულო ომში დაიცვეს, ახლა კი შიმშილისა და უწამლობისაგან იხოცებიან! არადა, ქვეყანაში, რომელიც მათ დაგვიტოვეს, პენსია ყველაფერს ყოფნიდა, მკურნალობა, დასვენება და განათლება კი უფასო იყო.

 რეალურ საქართველოში ასიათასობით ძალ-ღონითა და ცოდნით სავსე მამაკაცი და ქალია, რომლებიც ყოველდღე დილემის წინაშე დგანან - მშობლებს წამალი უყიდონ თუ პური, ბავშვებს - სახელმძღვანელო თუ ტანსაცმელი. და არც კი ოცნებობენ შარდენის ქუჩის გასართობი დაწესებულებების ერთხელ მაინც მონახულებაზე. არადა, საბჭოთა საქართველოში შრომის უფლება უზრუნველყოფილი იყო, ისევე, როგორც ჰილარისა და მისი თანამშრომლების მიერ დაშლილი სსრკ-ის ყველა რესპუბლიკაში.

 ჰოდა, განა სჭირდებოდა აშშ-ს სახელმწიფო მდივანს რეალური საქართველო თავისი პირველი ვიზიტის დროს? არა, მისთვის უფრო ხელსაყრელი იყო, სააკაშვილისთვის დაეჯერებინა, და აი, კიდევ რატომ. საქმე ის არის, რომ იმ ტურნეში კლინტონმა საქართველო ბოლოსთვის  ტყუილად როდი მოიტოვა - მესიჯები, რომლებიც მას აქ უნდა გაეხმოვანებინა, დამოკიდებული იყო უკრაინაში, აზერბაიჯანსა და სომხეთში ვიზიტების შედეგებზე. ჰილარიმ მაშინ დაგეგმილ შედეგებს ვერსად მიაღწია, მოლაპარაკება - განსაკუთრებით აზერბაიჯანსა და სომხეთში - საკმაოდ დაძაბული იყო, ამიტომ სახელმწიფო მდივანი იძულებული გახდა,  საქართველოში “აენაზღაურებინა დანაკლისი”.

 „ოკუპაცია,“ „ანექსია“, „დემოკრატიულად არჩეული პრეზიდენტი“, „თამარ მეფის ოქროს ეპოქის გამეორების შანსი“, „სუვერენიტეტის და ტერიტორიული მთლიანობის აღიარება“, „დემოკრატიის შუქურა“, „წარმატებული რეფორმები, რომლებმაც არ შეიძლება, აღფრთოვანება არ გაოიწვიო“, „ჩვენ არ მიგატოვებთ და მომავალშიც მხარს დაგიჭერთ!“ - ყველა ეს ყელში ამოსული მესიჯი თანაბრად ეკუთვნოდა როგორც საქართველოს, ისე ზემოთ ჩამოთვლილ ყველა ქვეყანას და მათი არსი ისეთივე პრიმიტიული იყო, როგორიც აშშ-ის მთელი პოლიტიკა.”თუ ჩვენგან დახმარების მიღება გსურთ, საქართველოს უსწორდით! სააკაშვილის რეფორმატორულ, დემოკრატიულ, ყურებამდე აშშ-ს ერთგულ ხელისუფლებას - და თქვენც დაგეხმარებით, როგორც საქართველოს ვეხმარებით!“.

 მაგრამ ჰილარის პროპაგანდა მაშინ სუსტი აღმოჩნდა და სააკაშვილის გარდა, შთაბეჭდილება არავისზე მოუხდენია. მეტიც, საპირისპირო ეფექტი გამოიწვია - რუსეთის სამართლიანი აღშფოთება, მიუხედავად იმისა, რომ სახელმწიფო მდივანმა თბილისს მოსკოვთან კომპრომისის ძიებისაკენ მოუწოდა. მაგრამ რატომ მოხდა, რომ ერთი მხრივ, აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტმა მაშინ საქართველოში იარაღის შემოტანაზე ემბარგო გამოაცხადა (დედიკო კლინტონი უკვე მიხვდა, რა სახიფათო იყო “ცელქი ბავშვებისათვის“ ხელში ასანთის მიცემა), ხოლო მეორე მხრივ, სახელმწიფო მდივანმა კლინტონმა შეაქო საქართველოს ხელისუფლება და „შემდგომ ქმედებებში მეტი გაბედულებისა და დამოუკიდებლობისაკენ“ წაახალისა?

 ეს რომ გავარკვიოთ, მთავარ კითხვას უნდა ვუპასუხოთ: საერთოდ, რისთვის სჭირდება აშშ-ის ადმინისტრაციას საქართველო? აი, როგორ უპასუხა ამ შეკითხვას ცნობილმა ქართველმა პოლიტიკოსმა, პოლიტიკურ მეცნიერებათა დოქტორმა, პროფესორმა ალექსანდრე ჭაჭიამ ჯერ კიდევ 2009 წელს, თბილისში კლინტონის ვიზიტამდე:

 „სამი მიზეზით: მილსადენების, სამხედრო ინფრასტრუქტურის - პირველეს ყოვლისა, აეროდრომების გამო ირანთან შესაძლო ომისთვის (რეგიონში ამერიკელებს აეროდრომებს სხვა არავინ დაუთმობს) და რუსეთის სამხრეთით ყოველგვარი ექსცესების ინსპირირებისათვის. აი, ის მომენტები, რომელთა გამო აშშ-ს საქართველო სჭირდება. ეს მომენტები არაფრით უკავშირდება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს - იქ მილსადენები არ გადის, აეროდრომები აღმოსავლეთ საქართველოში მდებარეობს, ხოლო რუსეთთან დაძაბულობის ინსპირირებისათვის ჩრდილოეთ კავკასიასთან საზღვრის მცირე მონაკვეთიც საკმარისია. ამიტომ სრულიად აშკარა იყო, რომ ამერიკელები პირდაპირ მითითებას მისცემდნენ სააკაშვილს, ან მისი უთაურობით ისარგებლებდნენ და პროვოკაციაზე უბიძგებდნენ რუსეთის რეაქციის შემოწმების მიზნით: შეუძლია თუ არა მას საკუთარ საზღვრებთან თავისი სტრატეგიული ინტერესების დაცვა.

 გასულ წელს (2008 წლის აგვისტოში - საქინფორმი) სწორედ ასეთი შემოწმება განხორციელდა სააკაშვილის ხელით. ამ თვალსაზრისით მან თავისი მისია შეასრულა და, უნდა მოგახსენოთ, აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის პრობლემისაგან გაათავისუფლა ამერიკელები. როგორღაც ხომ უნდა აეხსნათ ქართველებისთვის - რატომ არ უბრუნებენ მათ ამერიკელები აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს?  ევარდნაძის და სააკაშვილის მთელი პროპაგანდისტული მანქანა ხომ იმაზე იყო აწყობილი, რომ „ჩვენი მეგობარი ამერიკელები ძლიერები არიან და აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთს დაგვიბრუნებენ“. ახლა კი გამოჩნდა, რატომ არ შეუძლია აშშ-ს ამის გაკეთება - „აგრესორმა რუსეთმა ამ რესპუბლიკების ოკუპაცია მოახდინა, აღიარა ისინი, იქ თავისი ბაზები ჩააყენა, რუსეთთან საომრად კი ამერიკა ჯერ მზად არ არის“...

 კიდევ უფრო სუსტი აღმოჩნდა ჰილარისთან მეორე შეხვედრა - ამიერკავკასიური ტურნე 2012 წლის ივლისში, რომლის დროს კლინტონი ბათუმს ეწვია და ისევ გაიმეორა გაზეპირებული მორიგე თეზისები - საქართველოს დიდ წვლილზე ISAF-ის მისიაში ავღანეთში, წარმატებებზე ნატოს სტანდარტებთან დაახლოების გზაზე და თავდაცვის სფეროს მოდერნიზაციაში, საქართველოს სუვერენიტეტის და ტერიტორიული მთლიანობის მხარდაჭერაზე”, და რუსეთს „საქართველოს ტერიტორიების ოკუპაციისა და მილიტარიზაციის შეწყვეტისაკენ“ მოუწოდა.

 

 სამაგიეროდ, მაშინ ჰილარი კლინტონი საქართველოს მოქალაქე გახდა - სააკაშვილმა აშშ-ს სახელმწიფო მდივანს ქართული პასპორტი აჩუქა და ჰილარიმ ის სიცილით მიიღო...

 თავისი პრეზიდენტობის ბოლო დღეს კი - 2013 წლის 16 ნოემბერს, საქართველოს ახალი პრეზიდენტის გიორგი მარგველაშვილის ინაუგურაციამდე ერთი დღით ადრე, სააკაშვილმა აშშ-ს სახელმწიფო დეპარტამენტის უკვე ყოფილი მდივანი ჰილარი კლინტონი ოქროს საწმისის ორდენით დააჯილდოვა - უცხოელებისათვის განკუთვნილი სახელმწიფოს უმაღლესი ჯილდოთი „საქართველოს წინაშე განსაკუთრებული დამსახურებისათვის“...

ნაწილი 1 წაიკითხეთ აქ

საქინფორმი
2016 წლის 25 მარტი
საქართველო, თბილისი