ავანთოთ სანთელი, ავწიოთ სასმისი სულის მოსახსენიებლად ქართველთა და აფხაზთა, ვინც საიმქვეყნოდ გასწირა ქართველთა და აფხაზთა ძმათამკვლელობის ქარიშხალმა. გავიხსენოთ ყოველივე და... შევუნდოთ. და გავუწოდოთ ხელი შესარიგებლად. იქნებ, მართლაც დადგა დრო სასურველი – შერიგების ჟამი?
ჩვენ შორის აღმოჩნდნენ ადამიანები, რომლებიც დარწმუნებულები არიან, რომ საამისო სიტუაცია მართლაც მომწიფდა. უმეტესად, აფხაზეთის მკვიდრნი არიან ისინი, ვისაც მზიან მხარეში დარჩათ არა მარტო სახლები და ნათესავთა საფლავები, არამედ – ახლობლები, მეგობრები, მეზობლები, ვისთანაც ჭირსა და ლხინს იზიარებდნენ ყოველთვის. დაუჯერებელია, მაგრამ ბევრი მათგანი ერთმანეთთან ურთიერთობის დამყარებას დღესაც ახერხებს.

მიმართვა აფხაზეთის უხუცესთა საბჭოსადმი

ძვირფასო მეგობრებო, ძმებო!
მდიდარი ცხოვრებისეული გამოცდილებითა და ცხოვრებისეული სიბრძნით აღჭურვილ ადამიანთა შორის გულახდილი დიალოგის გამართვის რწმენამ გვიკარნახა, გამოგვეგზავნა თქვენთვის ეს მიმართვა.
მიგვაჩნია, რომ ჩვენ შეგვიძლია და ვალდებულიც ვართ, შევიმუშაოთ მოქმედების გონივრული პროგრამა, რომელიც ხელს შეუწყობს ჩვენი ხალხების ურთიერთნდობის აღდგენასა და შერიგებას, ტრადიციულ ღირებულებათა აღორძინებას, რაც ახასიათებდა ქართველთა და აფხაზთა ერთობლივად ცხოვრების მრავალსაუკუნოვან ისტორიას.
ომის პოლიტიკამ ქართველები და აფხაზები საერთო ტრაგედიამდე მიგვიყვანა, გამოიწვია ათასობით უდანაშაულო ადამიანის მსხვერპლი. ერთი რამაა ნათელი - ჩვენი ხალხების ინტერესებს არ უპასუხებს მეგობრების, ნათესავებისა და ახლობლების დაპირისპირების დრამატულმა რეალობა, მათ შორის პრაქტიკულად ყველა კავშირია გაწყვეტილი, გაპარტახებულია ქალაქები და სოფლები.
კონფორტაციის გაგრძელებას, სიძულვილს სარგებლობა არავისთვის მოუტანია, მათ შორის, - არც აფხაზებისა და ქართველებისთვის. აუცილებელია, ვიპოვოთ ჩიხიდან გამოსვლის რეალური გზები.
ჩვენ ვიღებთ პასუხისმგებლობას, ვაღიაროთ ჩვენი წილი იმ დანაშაულისა, რომელიც 1992-1993 წლებში მოხდა აფხაზეთში.
შეიძლება, დაუსრულებლად ვუსაყვედუროთ ერთმანეთს დაშვებული შეცდომების გამო. მაგრამ განა უმჯობესი არ არის, რომ გავიცხოველოთ ხსოვნა ჩვენი ძმური ურთიერთობის ისტორიით, რისი მაგალითებიც უამრავია. ჩვენ იმედითა და ოპტიმიზმით შევცქერით მომავალს. ამიტომაც იმედი გვაქვს, რომ ჩვენი მიმართვა და ჩვენი ხელი, რომელსაც შერიგებისთვის და მეგობრობის აღსადგენად გამოგიწოდეთ, უპასუხოდ არ დარჩება.
გთავაზობთ, შევხვდეთ ერთმანეთს შუამავლების გარეშე და ერთად ვიფიქროთ იმის შესახებ, თუ როგორ აღვადგინოთ ნორმალური ურთიერთობა და ერთობლივი მშვიდობიანი ცხოვრება.
ჩვენი ხალხები აქეთკენ უნდა წავიდნენ, ამ პრობლემის მშვიდობიანი გადაწყვეტის ნებისმიერ მოწინააღმდეგეთა სურვილის მიუხედავად.
სიტყვა თქვენზეა. გულწრფელად გვჯერა, რომ გაგვიგებთ და გამოგვეხმაურებით.

პატივისცემით,

საქართველოს უხუცესთა საბჭოს თავმჯდომარე

კონსტანტინე მარშავა

გენერალ-ლეიტენანტ გურამ გვეტაძესთან კერძო საუბრით ბევრი რამ გავიგე საინტერესო. მაგალითად ის, რომ აფხაზები ისე ერთგულებენ მეგობრობას, ტრადიციებს, ნათესაურ კავშირებს, როგორიც ბევრ სხვას არ შეუძლია. ეს ყველაფერი კი ურთიერთგაგების იმედს იძლევა.
– ჩვენი მიმართვა, – მითხრა ბატონმა გურამმა, – სხვა არაფერია თუ არა პატიოსანი და პირდაპირი საუბრისთვის მიწვევა. დაუშვებელია, რომ ურთიერთისადმი მტრული დამოკიდებულება, გაბოროტება მომდევნო თაობების გენეტიკურ მეხსიერებაში გადავიდეს. დაუშვებელია, რომ ახალგაზრდები – აფხაზები და ქართველები ერთმანეთის მიმართ ზიზღით განიმსჭვალონ. დარწმუნებული ვარ, რომ ამ ეტაპზე ვითარების გამოსწორება კიდევ შეიძლება. ამის უფლებას მაძლევს შემდეგი ფაქტები: ცნობილ ექიმს – ნაპოლეონ მესხიას, რომელიც ამჟამად ზუგდიდში მუშაობს, დახმარებისთვის მიმართავენ ქართველი ლტოლვილები, არამედ აფხაზებიც, რომელიც ფარულად გადმოდიან ენგურზე.
ძნელია დაჯერება, მაგრამ ცნობილი გახდა, აფხაზები სოხუმში იქ დარჩენილ ქართველებს ელაპარაკებიან არც ინგლისურად, არც რუსულად, არამედ ქართულად, რასაც საბჭოთა პერიოდშიც კი გაურბოდნენ.
– მითხარით, ბატონო გურამ, თუ აქვს თქვენს საბჭოს "განზრახულობათა ოქმი" ან, ვთქვათ "სავარაუდო მოქმედების გეგმა"?
– რა თქმა უნდა, ამით დავიწყეთ საქმიანობა. ჩვენი უპირველესი ამოცანების ჩამონათვალში ჩაწერილი ქართველ და აფხაზ უხუცესთა შეხვედრები. განვიხილავთ ყველაზე უფრო მწვავე და აქტუალურ საკითხებს, რომლებიც დაკავშირებული იქნება შერიგების პროცესთან. განხილვების ეფექტიანობა პირდაპირ იქნება დაკავშირებული იმასთან, თუ რამდენად გულახდილ და პატიოსან პასუხებს გავცემთ არსებულ პრობლემებს. გარწმუნებთ, რომ ჩვენ მზად ვართ ასეთი დიალოგისთვის.
"ნდობის აღდგენისა და შერიგების ფონდს", რომელთანაც ჩვენი უხუცესთა საბჭოა შექმნილი, განზრახული აქვს, რამდენადაც ამის საშუალება იქნება, ენგურის ხიდის ორივე მხარეს აფხაზეთის შეიარაღებულ კონფლიქტში დაღუპულთა ხსოვნის აღსანიშნავი მონუმენტები აღმართოს. მონუმენტებზე, ჩვენი აზრით, ერთი და იგივე წარწერა უნდა გაკეთდეს: "მოტყუებულ ძმებს, რომლებიც სამშობლოსთვის იბრძოდნენ", თუმცა შეიძლება სხვა ვარიანტებიც იყოს.
სარეალიზაციოდ გამზადებული გვაქვს ფრიად საინტერესო ეკონომიკური პროექტიც: ენგურის ძველი კალაპოტის გაყოლებით თავისუფალი ეკონომიკური ზონის შექმნა გვაქვს ჩაფიქრებული. აქვე განვითარდება ტურიზმის ინფრასტრუქტურა. ეს ყველაფერი საშუალებას მისცემს როგორც ჩვენს ლტოლვილებს, ასევე აფხაზი მოსახლეობის ნაწილს, განახორციელონ ურთიერთმომგებიანი ეკონომიკური პროექტები.
უხუცესები იმედოვნებენ, რომ მათი მიმართვა აფხაზი უხუცესებისადმი, რომელთაც სათავეში უდგას კონსტანტინე ოზგანი, სათანადოდ იქნება აღქმული, ხელს შეუწყობს ჩვენს ხალხებს შორის ნდობის აღდგენას და საფუძველს შეუქმნის ურთიერთპატიებასა და შერიგებას. ძნელია, არ დაეთანხმო მათ – ისტორიას ჩვენთვის სხვა გზა არ მოუცია. ქვების სროლის დრო, მადლობა ღმერთს, დასრულდა. დადგა ჟამი მათი შერიგებისა.

გივი ბაქრაძე, სპეციალურად „საქინფორმისთვის“